سلام. راز نشانه ها و پرواز با پاراگلایدر یکی از الهام بخش ترین مطالبی بود که تا امروز خواندم. سپاس که این تجربه را به اشتراک گذاشتی.
من سال 1391 پرواز با پاراگلایدر را از استاد غیاثی آموختم و تا سطح خلبانی مستقل هنرجوی ایشان بودم. بعد از دریافت گواهینامه مستقل برای آموختن پرواز مسافت و تجربه دنیای پرواز فرامنطقه ای عازم سفر و کسب دانش ومهارت پرواز مسافت نزد مربی های تخصصی پرواز مسافت شدم. شش سال به پرواز مسافت پرداختم؛ پروازهای بلند انجام دادم، چندین پرواز مسافت بالای صد کیلومتر انجام دادم، در مسابقه های داخلی و خارجی شرکت کردم و سال 1400 بعد از وقفه ای کوتاه تصمیم گرفتم دنیای مربیگری پاراگلایدر را تجربه کنم. من در طول نه سال حضور فعال در جامعه ورزش های هوایی و پرواز با پاراگلایدر مربیان زیادی را دیده بودم، از نزدیک شاهد روش آموزش شان و برخوردشان با هنرجو بودم و با کار همه ی مربیان استان تهران آشنا بودم. حالا که قرار بود مربیگری بیاموزم تصمیم گرفتم بهترین مربی که طی این نه سال برای آموزش مقدماتی و پرواز تندم(دونفره) میشناسم را انتخاب کنم تا به عنوان یک هنرجوی مربیگری بهترین الگو، راهنما و آموزگار را در آموزش پاراگلایدر داشته باشم. من استاد محمد غیاثی را انتخاب کردم و حالا دو سال است که به عنوان کمک مربی در کنار ایشان کسب تجربه میکنم. به جرات می توانم بگویم در همه این سالها مربی ای به توانمندی و صبوری ایشان برای آموزش پاراگلایدر ندیدم. مربیگری پاراگلایدر شغلی بسیار سخت و فرسایشی ست. مسئولیت سلامت و جان هنرجویان در طول آموزش و تا زمانی که تحت کنترل و هدایت شما هستند فاکتوری ست که مسئولیت و استرس این شغل را دوچندان میکند. در طول این سالها به چشم خود دیدم که مربیانی که یازده سال پیش کارشان را دیده بودم و آشنایی کامل به ایشان داشتم، به مرور زمان به مراتب کم حوصله تر، عصبی تر و بی علاقه تر نسبت به آموزش هنرجو شده بودند؛ که این عارضه کاملا با استرس های این شغل رابطه مستقیم دارد. ولی وقتی بعد از نه سال برای آموزش مربیگری نزد استاد غیاثی برگشتم ایشان را صبورتر، باحوصله تر و علاقمندتر به آموزش هنرجویان دیدم. اینجا بود که قدرت عشق و علاقه به آموزش را بیشتر از سختی های کار دیدم. حتی در این دوسال که از نزدیک شاهد آموزش هنرجویان ایشان هستم سه هنرجوی دختر زیر 15 سال آموزش دادند و همگی موفق به دریافت گواهینامه شدند و هم اکنون از خلبان خوب استان تهران هستند.
نازنین ده ساله کوچکترین هنرجوی استاد غیاثی است که من شاهد آموزش او بودم. آموزش خلبانی و تفهیم مفاهیم پرواز بصورت تئوری و عملی برای یک کودک ده ساله، صبر و حوصله، پذیرفتن مسئولیت سنگین و توان استادانه میخواهد. من در طول آموزش نازنین شانس این را داشتم تا از نزدیک ببینم که چطور استاد غیاثی قدم به قدم، با صبر و تعهدی مثال زدنی روی زمین و سطح شیب دار قدم به قدم در کنار نازنین از تپه بالا رفت، دوید، کنترل بال و اصلاح مسیر را به نازنین آموخت، و به حدی تمرینات را ادامه داد تا در نهایت نازنین ده ساله توانست به تنهایی پروازهای کوتاه و پروازهای بلندش را با اعتماد به نفس، ایمن و در اوج لذت و شادی انجام دهد. حالا یکسال است که نازنین یکی از فعالترین و بهترین خلبان های استان تهران است و بالای 80 پرواز موفق به تنهایی دارد.